معنی نشیمنگاه خانه

اتاق

نشین

(اسم) محل نشستن: شاهین. . . از نشیمنگاه دست سلاطین برخاسته و بالای سر او بتفاخر ایستاده. . .

سوراخ سوراخ، خانه های متعدد

نشیمنگاه. [ن ِ م َ] (اِ مرکب) آنجا که نشینند. (یادداشت مؤلف). جای نشستن. || آشیانه. لانه. رجوع به نشیمن شود. || آنجای تن که بر او نشینند. مقعد. (یادداشت مؤلف). || آنچه بر آن نشینند. رجوع به نشیمن شود.

خانه خانه. [ن َ / ن ِ / ن َ / ن ِ] (ص مرکب، ق مرکب) تخلخل. متخلخل. سوراخ سوراخ. (ناظم الاطباء). || بسیاربسیار. (آنندراج):
ز گیسو نافه نافه مشک می بیخت
ز خنده خانه خانه قند میریخت.
نظامی.
با مظهری امروز بویرانه ٔ خویش
بودیم بفکر دل دیوانه ٔ خویش
ابر کرمی موج زد و پر کردیم
از مدح تو خانه خانه کاشانه ٔ خویش
حیاتی گیلانی (از آنندراج).
|| حجره حجره. (ناظم الاطباء). با خانه های متعدد. چون: «صفحه ٔ شطرنج و نرد خانه خانه است »، یعنی به اجزائی غالباً مربع و متساوی قسمت شده است، شطرنجی شکل. || خانه بخانه:
شهرشهر و خانه خانه قصد کرد
نی رگش جنبید و نی رخ گشت زرد.
مولوی.

خانه خانه دار. [ن َ / ن ِن َ / ن ِ] (نف مرکب مرخم) صاحب خانه خانه. دارای خانه های متعدد. بشکل جداول و دارای خانه های مربع شکل.

خانه خانه کردن. [ن َ / ن ِ ن َ / ن ِ ک َ دَ] (مص مرکب) بشکل خانه خانه درآوردن. صاحب خانه های متعدد کردن:
ما چو زنبوریم و قالبها چو موم
خانه خانه کرده قالب را چو موم.
مولوی.

جای نشستن، نشستنگاه،
[قدیمی] خانه،

(~.) (اِمر.) جای نشستن، نشستنگاه.

سرین، آشیانه

مقعد

Einpassen, Platz (m), Sitz (m), Sitzplatz (m)

پاخَره

خانه – سرا

1132